SPREKENDE STENEN
Persoonlijke verhalen bij straatpoëzie in Utrecht
Sprekende Stenen toont de straatpoëzie van Utrecht door de ogen van haar bewoners. In deze documentaire wisselen persoonlijke verhalen elkaar af in een poëtische ontdekkingsreis door de stad waar je op bijna iedere straathoek verrast kunt worden door een gedicht.
Voor wie:
- Voor mensen die bijzondere documentaires over Utrecht willen zien.
- Interesse? Je bent van harte welkom!
Wanneer:
- Zondag 16 februari 2025 van 15:30 tot 17:00 uur.
- Tijdens de maandelijkse buurtborrel.
Deelname kosten:
- De toegang is gratis.
De focus van de documentaire is de beleving van straatpoëzie, een universeel thema, waar de stad Utrecht als decor voor is genomen. Utrecht werd in 2017 als eerste Nederlandse stad door de UNESCO uitgeroepen tot City of Literature.
In de film zien we onder andere hoe voormalige bewoonsters van een studentenhuis geraakt worden door het gedicht op de gevel, hoe een straatgedicht tot een tatoeage leidt en de bijzondere betekenis die de stoeptegels van de inmiddels overleden kunstenaar Harry van Putten nog steeds voor zijn vrienden hebben. Harry legde ze anoniem ’s nachts bij mensen voor de deur en zette er eigen spreuken op.
Sprekende Stenen is een onderhoudende, hartverwarmende film die laat zien hoe straatpoëzie een stad kan verrijken en vormt een pleidooi om deze kunstvorm te blijven koesteren.
VAART – EEN ODE AAN DE STADSNATUUR
Om de natuur te ontdekken, hoef je de stad niet uit.
Geïnspireerd door filmmakers zoals Jorens Ivens & Bert Haanstra, richtte Suzanne van Leendert zich op een stuk water midden in de stad, op zoek naar verbinding met de natuur. Een stuk water dat in elke stad wel te vinden is.
Het resultaat is een poëtische en associatieve film. De film is een samenwerking met dichteres Anne Broeksma en sound designer Gerwin Weidenaar. De film is inmiddels te zien geweest op festivals en tv in Nederland, Canada, de Verenigde Staten, Finland, Duitsland en Griekenland en won diverse prijzen.
In de film zien we niet alleen de schoonheid van de natuur – zoals de lichtschittering van de zon die strepen op het water zet, een duif die ongenaakbaar in een boom blijft zitten tijdens de stromende regen of een aalscholver die zijn vleugels spreidt – maar vooral ook de ‘interactie’ van dit stukje stadswater met haar bewoners eromheen.
“Ik wil laten zien hoe mooi je eigen omgeving kan zijn, ook in de stad, als je er maar oog voor hebt. De natuur staat niet los van ons maar is overal om ons heen.” – Suzanne van Leendert